Terwijl de wereld nog maar net zijn ogen heeft gericht op Google Glass – de nieuwe elektronische bril – zijn onderzoekers al aan het experimenteren met grafeen-metalen nanodraden en andere materialen om een – elektronische- contactlens te bouwen dat het menselijk oog kan verrijken.
Transparante elektroden die elektrisch geleidend en stabiel kunnen blijven onder grote mechanische vervormingen zijn zeer wenselijk voor toepassing in flexibele en draagbare elektronica.
Het document “High-Performance, Transparent, and Stretchable Electrodes Using Graphene-Metal Nanowire Hybrid Structures” beschrijft een uitgebreide studie van de elektrische, optische en mechanische eigenschappen van hybride nanostructuren op basis van twee-dimensionale grafeen en netwerken eendimensionale metaal nanodraden, en hun gebruik als transparante en rekbare elektroden.
Het onderzoek werd verricht door deskundigen van de Ulsan National Institute of Science Technology, Kyung Hee University, Samsung Techwin R & D Center en Samsung Display Research.
“Ons doel is om draagbare contactlens-schermen te maken dat alle dingen kan doen dat Google Glass kan doen” verklaarde Jang-Ung Park, wetenschapper van UNIST in een interview met het MIT Technology Review.
De onderzoekers slaagden erin een LED aan de lens toe te voegen met behulp van een materiaal gemaakt van zilver nanodraden en grafeen.
Tot dusver hebben de onderzoekers de gecomputeriseerde contactlens enkel getest op konijnenogen, zeer vergelijkbaar met het menselijk oog. Er werden geen nadelige gevolgen bij het gebruik van de draagbare technologie gedocumenteerd.
De wetenschappers onderzochten ook materialen als indium tin oxide, maar vonden die te stijf en te broos, mogelijk zou het zelfs de contactlens doen smelten bij gebruik.
Zilveren nanodraden tussen grafeen vellen dan maar, een rekbaar materiaal dat een lage weerstand tegen elektriciteit heeft en maar liefst 94 procent zichtbaar licht kan overdragen.
Goed voor een testexemplaar dat momenteel één pixel benut, maar waar nog volop aan gewerkt wordt.
“Hoewel het overdreven zou zijn om dit een display te noemen, want er is slechts één pixel, is het mogelijk dat dit soort materiaal een noodzakelijke component zal zijn in de toekomst van contact-lens displays,” zegt Herbert De Smet, die werkt aan elektronische contactlenzen in de universiteit van Gent, maar niet betrokken was bij dit werk.
Wellicht krijgen de lenzen een introductie in de medische wereld, om later – nog niet voor meteen dus – in de consumentenhandel te belanden.
Bron: MIT Technology Review
Foto:UNIST